POLAZAK sa parkinga u Ustaničkoj 125c (Konjarnik), tačno u 6.30 časova. Putujemo Ibarskom magistralom do Ovčarko kablarske klisure. Tu napuštamo vozilo i odatle počinjemo pešačenje od manastira Preobraženje, stazom dugom 13 kilometara, sa visinskom razlikom od oko 750 metara. Ovaj manastir se prvobitno nalazio sa druge (leve) strane Zapadne Morave, ali je
srušen 1910. zbog gradnje železnice Čačak-Višegrad. U njemu se živi po „jerusalimskom tipiku“, po kome žive i monasi Hilandarci na Svetoj Gori. Bio je i ostao poštovan kao velika svetinja.
Put do manastira Sretenje vodi nas 2 km uz Koronjski do ka vrhu planine Ovčar, na 800 metara nadmorske visine i predstavlja nepokretno kulturno dobro. Naredna 2,5 km nastavljamo preko Sretenske kose prema manastiru Svete Trojice, ugnježđenom na šumovitoj padinini Ovčara, u ataru sela Dučalovići, na teritoriji opštine Lučani i predstavlja spomenik kulture od velikog značaja. Za obližnja sela on je parohijska crkva, a po lepoti se bitno izdvaja od ostalih manastira.
Spuštamo se iznad toka Trojičkog potoka do Moravice u Ovčar banji i odlazimo do mesta čarobne lepote, koje se retko posećuje – bigrene kaskade Moravice, ili Banjskog potoka, sa brojnim slapovima i vodopadom! Od manastira do Banjskog potoka deli nas 2,5 km, uglavnom spusta.
Do sledeće odrednice deli nas kilometar. Spuštamo se do Morave, prelazimo na drugu stranu mosta, i posećujemo manastir Blagoveštenje. On se nalazi pod Kablarom, uzvodno uz Moravu, s leve strane reke, iznad same hidrocentrale Ovčar
Banja i ubraja se u spomenike kulture od velikog značaja. Inače, da je monaški život ovih predela i dalje vrlo dinamičan svedoče noviji događaji, kao oni u manastirima Stjenik na Jelici, Vaznesenje na Ovčaru, pa i u ovom. Čućete o tome na licu mesta…
Predstoji nam još 2 km hoda do Kađenice. Ova pećina je kosturnica i kapela, skrivena u goloj sivoj steni visa Sekira u Ovčarsko-kablarskoj klisuri i potresan spomenik cene kojom je plaćana sloboda Srbije. U njoj su Turci ugušili dimom zbeg od nekoliko stotina dece, žena i staraca u vreme Hadži Prodanove bune. Turci su otkrili zbeg i na ulaz pećine nagomilali grmlje i slamu i
zapalili vatru, tako da se narod u pećini ugušio. Pošto se narod ugušio dimom (kadom) od ovog događaja pećina je dobila ime Kađenica. Kosti ubijenih u pećini su ležale tako do 1936. godine, kada su na zalaganje tadašnjeg vladike žičkog, Nikolaja Velimirovića, sahranjene u dva kamena sarkofaga. Prilaz pećini je uređen pred početak Drugog svetskog rata. Ponovno uređenje pećine i pristupa do nje je izvršeno 1991. godine.
Vraćamo se u Ovčar banju i u 19.30 h polazimo za Beograd, gde stižemo do 22.30 h.
Ovu akciju odlikuje skromna kondiciona zahtevnost, što je čini pristupačnom i za početnike.
OPREMA: gojzerice, mali ranac sa vodom i hranom za usput, kamašne, štapovi za hodanje, odeća prilagođena vremenu, slojevita, zaštita od vetra i eventualnih padavina, a ko želi, neka ponese i neophodan pribor za kupanje na bazenu u Ovčar banji.
CENA: 1.600 din za članove Kluba sa plaćenom članarinom za 2018. godinu. Za grupu od 40 učesnika kotizacija se umanjuje za 200 dinara.
HRANA: Iz ranca.
PRIJAVLJIVANJE i informacije četvrtkom u 19.00 na sastancima Kluba, ul. Vojvode Šupljikca 31.
VODIČ: Nenad Carević